De helaasheid der dingen

Dit is geen titel voor wat ons hier overkomt, maar de titel van het boek dat ik heb uitgelezen...ja ik heb een boek gelezen. Mijn eerste boek sinds de Celestijnse belofte (10 jaar geleden?) wat mijn eerste boek was na de "verplichte" boeken op de middelbare school die mijn plezier in lezen ontnomen hadden. 2 boeken in 17 jaar dus! En zojuist begonnen aan boek 3. De helaasheid der dingen was voor mij het perfecte boek. Poëtisch, maar toch ook luchtig geschreven en met erg veel humor. Het gaat over zuipende belgen. Een dankbaar onderwerp natuurlijk ;) Één zin is mij in het bijzonder bij gebleven: "Onder water zijn alle lege flessen vol" Een mooi synoniem voor "het glas is halfvol ipv half leeg". Een zin ook die me doet denken aan het island life dat niet zou kunnen bestaan zonder de rijkdommen van de onderwaterwereld, waardoor toeristen komen om te duiken en niet te vergeten de enorme hoeveelheden vis waar men van eet en leeft. Een zin ook die me doet denken aan onze duiken hier; lege flessen (alleen lucht) waarmee je toch een uur onder water kan blijven om prachtige dingen te zien. Oh ja en de zin die past bij de volgende anekdote: er is op Tikehau 1 winkel: magasin Henriette. Daar kopen wij dus ook ons bier. Henriette is een lokale autoriteit. Wij kochten er 4 flesjes bier. We hoefden het statiegeld niet te betalen, want Henriette kent iedereen en weet exact hoeveel flessen er bij wie in omloop zijn. De dag erna vraagt ze ons of we de lege flessen wel terug brengen. En de dag erna vraagt ze het weer. Op dag 3 komen wij van zee en dus niet van "huis" waar onze inmiddels lege flessen staan. We hebben zin in bier dus we willen er 2 kopen bij Henriette. Onmogelijk volgens haar. We moesten eerst de lege flessen terug brengen voordat we nieuwe zouden krijgen. Ik kon hoog of laag springen, zweren dat ik ze morgen echt allemaal terug zou brengen, het hielp niet. We kregen ze niet mee. Ook bij Henriette zijn alle lege flessen vol, maar dan op een andere manier. En de annekdote is tekenend voor de eenvoud van het bestaan hier. Mensen kijken één dag vooruit en meer niet. Het leven is erg overzichtelijk en iedereen kent iedereen en weet precies wat iedereen doet. Daarna gingen we naar het hoofdeiland van de archipel: Rangiroa. Volgens mensen op Tikehau veel meer geciviliseerd. Er is bijvoorbeeld een bank. Op Rangiroa konden we weer lekker "anoniem" ons bier kopen, al moesten we er wel 6 km voor fietsen. Haha, zo lijk ik net een zuipende belg, zelfde dagelijkse zorgen: hoe kom ik vandaag aan een biertje?