Verrassing!
Door: Karry
Blijf op de hoogte en volg Karry en Maarten
27 November 2011 | Vanuatu, Port Vila
Vanuatu is het land van de verrassingen voor ons. Onbekend, super groen, sympathiek en relaxed. En de ene na de andere verrassing kwam voorbij...
Het begon al goed met de actieve vulkaan onder onze voeten die af en toe even heel flink rommelde, lava spoot en een paar keer goed explodeerde. Je staat zo dichtbij dat je je afvraagt of je gek geworden bent. Maar zo gaat het al jaren goed...
Dit is mijn eerste bezoek aan een land met zoveel donkere mensen, dat was vooral in het donker even wennen. Op allerlei plekken waar nauwelijks verlichting is; langs de weg, onder een boom, op de stoep, zitten ze stil te relaxen. Ik zag ze niet, totdat ik op 2 meter genaderd was en ik of een rij witte tanden zag of ze me gedag zeiden. Verrassing! En dan was het voor mij te laat om niet te schrikken. Tegenwoordig waarschuwt Maarten me als hij iemand ziet zitten.
De mensen zijn heel erg aardig en verlegen, op het schattige af. Tegelijkertijd vinden ze je ook heel interessant en dus gebeurt het regelmatig dat de minst verlegene van het stel je toch aanspreekt. Dat kletsen is erg leuk, een beetje over hun land, een beetje over ons land. En dat laatste kent niemand, wat niet zo gek is want wie kent Vanuatu in Nederland? En voor je het weet heb je een papaya in je hand gedrukt gekregen als kado. We kunnen al een klein beetje Bislama, de lokale taal, het is een soort fonetisch verbasterd engels. En zoals jullie inmiddels weten is het voor ons erg handig om te weten hoe je bier bestelt. Verrassend genoeg is dat "me wantem bia", makkelijker kan niet!
Wat ook verrassend was is dat het land bijna nog niet bezig is met toerisme. Dat heeft heel erg zijn charme, tegelijkertijd is het soms erg moeilijk om iets te regelen. De dingen die er zijn voor toeristen zijn sjieke tours waarbij je alleen maar in de auto hoeft te stappen en rondgereden wordt. Wij vinden het leuker om met de lokale bus te gaan of zelf rond te fietsen of rijden. Maar afgezien van de hoofdstad zijn er geen bussen, fietsen en
huurauto's. En zo doen we de ene keer toch een sjieke tour, omdat je bepaalde dingen echt wil zien, en de andere keer lopen we gewoon ergens heen en zien we wel wat we tegenkomen. Dan kan het zomaar ineens voorkomen dat er vanuit het niets iemand uit de bush te voorschijn komt en vraagt of je zijn dorp wilt zien. Natuurlijk willen we dat! Dan moet het lokale eten natuurlijk geproefd worden, de huisjes bekeken worden, met de kinderen gespeeld worden. Daar kan een sjieke toeristentour niet tegenop.
Als je ziet hoe de mensen leven, zo ontspannen. In eerste instantie denk je als Westerling dat ze niets hebben, maar bij nader inzien hebben ze alles wat nodig is en wat wij soms missen; eten in overvloed uit het water en van het land, natuurlijke bouwmaterialen, drinkwater uit natuurlijke bronnen, een ontspannen levenshouding, veel vrije tijd om met familie en vrienden door te brengen, want een baan hebben is niet nodig omdat de eerste levensbehoeften al gratis voor handen zijn. In ruil voor een gestressed en druk leven hebben wij computers, hippe telefoons en een kast vol kleding, maar kunnen we ook reizen. Je kan je afvragen wat het betere leven is...
Andere verrassende Vanuatu-dingen: zeekoeien, vliegende honden, Maarten die zo goed als op de co-piloot-plaats zit in een ieniemienie vliegtuigje voor 7 mensen, koeien op de landingsbaan van gras, mannen "gekleed" in peniskokers... Alsof het nog niet genoeg is zijn er hier ook nog wat bijzondere duikplekken: een 200 meter lang scheepswrak waar je ook in kan, een berg amerikaans legermaterieel uit WW2 die in zee gedumpt is, bestaande uit trucks, jeeps, bulldozers, tanks en vliegtuigjes.
Vanavond verlaten we dit land en gaan we naar Australië. Eens kijken wat ze daar voor ons in petto hebben!
Veel groeten vanuit een verrassend Vanuatu!
Het begon al goed met de actieve vulkaan onder onze voeten die af en toe even heel flink rommelde, lava spoot en een paar keer goed explodeerde. Je staat zo dichtbij dat je je afvraagt of je gek geworden bent. Maar zo gaat het al jaren goed...
Dit is mijn eerste bezoek aan een land met zoveel donkere mensen, dat was vooral in het donker even wennen. Op allerlei plekken waar nauwelijks verlichting is; langs de weg, onder een boom, op de stoep, zitten ze stil te relaxen. Ik zag ze niet, totdat ik op 2 meter genaderd was en ik of een rij witte tanden zag of ze me gedag zeiden. Verrassing! En dan was het voor mij te laat om niet te schrikken. Tegenwoordig waarschuwt Maarten me als hij iemand ziet zitten.
De mensen zijn heel erg aardig en verlegen, op het schattige af. Tegelijkertijd vinden ze je ook heel interessant en dus gebeurt het regelmatig dat de minst verlegene van het stel je toch aanspreekt. Dat kletsen is erg leuk, een beetje over hun land, een beetje over ons land. En dat laatste kent niemand, wat niet zo gek is want wie kent Vanuatu in Nederland? En voor je het weet heb je een papaya in je hand gedrukt gekregen als kado. We kunnen al een klein beetje Bislama, de lokale taal, het is een soort fonetisch verbasterd engels. En zoals jullie inmiddels weten is het voor ons erg handig om te weten hoe je bier bestelt. Verrassend genoeg is dat "me wantem bia", makkelijker kan niet!
Wat ook verrassend was is dat het land bijna nog niet bezig is met toerisme. Dat heeft heel erg zijn charme, tegelijkertijd is het soms erg moeilijk om iets te regelen. De dingen die er zijn voor toeristen zijn sjieke tours waarbij je alleen maar in de auto hoeft te stappen en rondgereden wordt. Wij vinden het leuker om met de lokale bus te gaan of zelf rond te fietsen of rijden. Maar afgezien van de hoofdstad zijn er geen bussen, fietsen en
huurauto's. En zo doen we de ene keer toch een sjieke tour, omdat je bepaalde dingen echt wil zien, en de andere keer lopen we gewoon ergens heen en zien we wel wat we tegenkomen. Dan kan het zomaar ineens voorkomen dat er vanuit het niets iemand uit de bush te voorschijn komt en vraagt of je zijn dorp wilt zien. Natuurlijk willen we dat! Dan moet het lokale eten natuurlijk geproefd worden, de huisjes bekeken worden, met de kinderen gespeeld worden. Daar kan een sjieke toeristentour niet tegenop.
Als je ziet hoe de mensen leven, zo ontspannen. In eerste instantie denk je als Westerling dat ze niets hebben, maar bij nader inzien hebben ze alles wat nodig is en wat wij soms missen; eten in overvloed uit het water en van het land, natuurlijke bouwmaterialen, drinkwater uit natuurlijke bronnen, een ontspannen levenshouding, veel vrije tijd om met familie en vrienden door te brengen, want een baan hebben is niet nodig omdat de eerste levensbehoeften al gratis voor handen zijn. In ruil voor een gestressed en druk leven hebben wij computers, hippe telefoons en een kast vol kleding, maar kunnen we ook reizen. Je kan je afvragen wat het betere leven is...
Andere verrassende Vanuatu-dingen: zeekoeien, vliegende honden, Maarten die zo goed als op de co-piloot-plaats zit in een ieniemienie vliegtuigje voor 7 mensen, koeien op de landingsbaan van gras, mannen "gekleed" in peniskokers... Alsof het nog niet genoeg is zijn er hier ook nog wat bijzondere duikplekken: een 200 meter lang scheepswrak waar je ook in kan, een berg amerikaans legermaterieel uit WW2 die in zee gedumpt is, bestaande uit trucks, jeeps, bulldozers, tanks en vliegtuigjes.
Vanavond verlaten we dit land en gaan we naar Australië. Eens kijken wat ze daar voor ons in petto hebben!
Veel groeten vanuit een verrassend Vanuatu!
-
27 November 2011 - 17:23
Matthieu En Marijke:
Hee Karry en Maarten,
Altijd weer leuk jullie verhalen te lezen en je in te beelden hoe jullie de dag doorbrengen..Weer veel fijne belevingen in Australie en daar zul je weer langzaam in een hogere versnelling komen...groetjes -
27 November 2011 - 18:36
Saskia & Guy:
Hi Karry en Maarten,
Geniet van Australie. Wij komen eraan! Nog een weetje uit de laatste Columbus: "Frans Polynesie is extreem gevarieerd; veel verschillende culturen; overtreft de Malediven en Seychellen qua ' bountygehalte'...". Maar dat wisten we natuurlijk al door jullie belevenissen. Tot over een paar weken!
Groeten, Guy & Sas -
30 November 2011 - 08:33
Ans En Theo:
We hebben lang moeten wachten op jullie verhaal, maar de inhoud ervan maakt dat weer goed! Later als we groot zijn, moeten we ook maar eens op sabbathverlof.......
Veel plezier alvast in Australië. -
01 December 2011 - 09:34
Litha:
Hoi Karry en Maarten,
Wat een geweldig verslag was dit weer. Heb ervan genoten. Jullie schrijven zo levendig, ik zie het gewoon voor me. Jonge, jonge wat een avontuur!!
En nu op naar Australië. Ben benieuwd hoe jullie het daar gaan vinden. Kijk alweer uit naar jullie volgende reisverslag vanuit down under. Heel veel plezier daar en geniet ervan!! -
06 December 2011 - 15:12
Marijke:
Karry, wat een fantastisch leuke foto met die kids.!!
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
